Kurds, Armenians and Lake Van
This morning I enjoyed the mighty roads, or rather, the mighty mountains across which we humans have etched a few winding tracks. And to think that for more than half the year, snow chains are required here. But this is also Kurdish territory, and the long-standing conflict between the Turks and the Kurds is visible everywhere. In the form of numerous, really, an overwhelming number, of watchtowers, fortified positions, and vast military zones brimming with weapons. Armored vehicles crisscross the breathtaking landscape. There are also countless roadblocks, though as a tourist I’m usually waved through with many regards. Of course, photographing all this military posturing is not allowed, but later in this trip, I might still open a small book about it. It's certainly not all roses here. The old city of Bitlis took me back in time, with its fortress or citadel, an ancient mosque, and more historical clutter. I would’ve stayed longer if I hadn’t parked so horribly. Bus drivers and I aren’t on speaking terms anymore. My first glimpse of Lake Van was magical. You don’t often see such a vivid blue. Now, continuing my mild critique of Turkey: this region was once home to millions of Armenians. They built beautiful little churches and monasteries, which are scattered across the area, or rather, their ruins are. Most of them were destroyed. The Armenians were killed or expelled, and their beautiful churches left to rot. And here’s the truly outrageous part: they now charge hefty entrance fees to visit those half-ruined churches, with looted interiors and faded murals that are barely visible. They call it tourism. I took a boat to visit one of those churches. Tonight, I’m sleeping in Van.
Kurds, Armenians and Lake Van
Deze ochtend genoot ik van de machtige wegen of eigenlijk van de machtige bergen waar wij mensen wat slingerpaden over- en doorheen hebben gelegd. En dan te bedenken dat je hier meer dan de helft van het jaar sneeuwkettingen nodig hebt. Maar het is ook Koerdenland hier en het slepende conflict tussen de Turken en de Koerden is hier overal zichtbaar. In de vorm van een veelheid, echt heel veel, van uitkijktorens, gevechtskoepels en grote militaire terreinen vol met wapens. Pantservoertuigen rijden kriskras door het adembenemende landschap. Ook heel; veel roadblocks waarbij ik als toerist wel met veel regards door mag rijden. Natuurlijk mag je al dat wapengekletter niet fotograferen maar ik zal later op deze trip nog wel een boekje open doen. Het is hier niet allemaal rozengeur. De oude stad Bitlis bracht mij terug in de tijd met zijn kasteel of citadel en de oude moskee en meer oude rommel. Het is dat ik heel fout geparkeerd stond anders was ik langer gebleven. Die buschauffeurs zijn geen vrienden geworden. Mijn eerste blik op het Van meer was magisch. Zo blauw zie je ze niet veel. Ga nu even verder met mijn kritiek op Turkije want hier woonden vroeger miljoenen Armeniërs. En die bouwden prachtige kerkjes en kloosters. Het ligt er hier mee bezaaid maar vrijwel allemaal verwoest. Ze hebben de Armeniërs vermoord of verdreven en die mooie kerken afgedankt. Maar nu komt het hele foute, ze vragen vette entree prijzen om die half verwoeste kerken waar het interieur gestolen is en de werkelijk fantastische schilderingen vrijwel onzichtbaar zijn te mogen bezoeken. Dat heet toerisme. Met een boot ging ik naar een van die kerkjes. Ik slaap in Van vandaag.
