Lees hoe het kwam dat ik vanochtend vroeg in een schitterend uitgeholde boomstam als kano onderweg was met drie Embera indianen naar hun dorp. Een andere wereld kwam aanvaren in een kano, drie mooie mannen met alleen felrode lendedoekjes en een soort kralenlasso om hun borst die helemaal getatoeëerd leek maar in werkelijkheid met een zwarte substantie beschilderd was. Die drie sterke mannen in hun lendedoekjes waren op zich al een aanblik die de moeite van de tocht waard was maar de hele vaartocht van meer dan twee uur over al de stroomversnellingen, en ondiepe stukken door het extreem lage water, kwam dicht bij iets wat je avontuur zou mogen noemen. Door het verhaal van de Embera’s beschouw ik hun gebied als een onafhankelijk land. Je kunt het niet opzoeken maar je kunt er wel naar toe.
