Goodbye Flores from Larentuka

Goodbye Flores from Larentuka

Met weemoed ga ik morgen afscheid nemen van Flores. Een eiland van grote schoonheid. Nooit ophoudend groen in honderden schakeringen met een zee waarin je altijd wilt blijven dobberen. Helaas hield ik het vooral bij zwembaden maar dat was gewoon stom. Het is een groot eiland waarbij ik geen lelijke plekken tegengekomen ben, alles even wondermooi. De steden Ende en Maumere kunnen wel een landschapsarchitect gebruiken maar dat waren de uitzonderingen. En dan heb ik het nog niet over de bevolking gehad. Een ongekende natuurlijke warmte stralen ze uit.

 


Omdat ik een groot deel van de 750 kilometer lange Transflores Highway gereden had besloot ik dat deze klus afgemaakt diende te worden. Ik huurde een zelfdrive car waarbij bij levering plots een chauffeur hoorde. Niet onderuit te komen. Op naar Larantuka, de meest oostelijke stad. Roy heet mijn driver en hij kan echt niet rijden. Zie je niet vaak maar hij bakt er niets van. Rijdt het liefst uiterst rechts waarbij het probleem ligt in het linkse verkeer hier. Hij claxonneert de tegemoetkomende motorrijders van de weg want die is blijkbaar van hem. Hij weet wel hoe het moet want bij grote vrachtwagens stuurt hij snel naar links. En gaat van de schrik helemaal stilstaan. Schakelen gaat bij hem ook niet bepaald soepel maar dat is nog het minste. Hij geeft hoog op over de Transflores Highway en geeft daarbij alle credits aan ons Nederlanders die hem aangelegd hebben. We zijn sowieso grote weldoeners geweest. Scholen, kerken (dat vooral), spoorwegen, waterleiding alles staat op onze naam en op mijn voorzichtige tegenwerping dat het eigenbelang was en dat we ook minder prettige kanten hadden was hij bijna beledigd. Zijn oude vader zaliger was een ambtenaar geweest en wist echt wel hoe het zat. Daarna bracht hij mij naar vele Mariakapelletjes en hield gelukkig vooral zijn mond. Ik was blij met mijn veiligheidsriemen.

 

Was ook nog getuige van een huwelijk, al was de bruidegom er nog niet. Eerst moest de ring goedgekeurd worden door moeder. Als toetje een foto van de onvergetelijke zonsondergangen hier.