Zanzibar Bar
Dit was zo'n dag. Had het plan om zes uur te gaan rijden voor het mooie licht. Bleek vanwege zondag het ontbijt uitgesteld naar kwart voor zeven. Kreeg het hotelkluisje niet meer open ondanks de goede code. Eindelijk weg om zeven uur heeft de bewolking het gewonnen van het licht en is er een vale grijstint waar ik het mee moet doen. Die vulkaan zou ergens in het oosten moeten liggen zegt mijn kaart. Kan vervolgens dat fotogenieke (volgens diezelfde gids) plateau, wat ik als reserve
bedacht had, niet vinden. Halve tank leeg gereden. Toch maar op zoek gegaan naar die Volcàn Bará maar aan het einde van de weg zag ik nog niets anders dan die kletsnatte wolk waarin ik al bijna aan de voet binnengereden was. Heb in het plaatsje Volcan toen maar koffiegedronken. Slappe notabene terwijl hier overal de beste koffiebonen van de wereld groeien. Moegestreden daarna naar mijn slaapplaats van de dag in Boquete gereden. In de Isla Verde Lodge was mijn kamer nog niet klaar. Wel alvast inchecken, daarna lunchen. Oh, ja, inchecken, mijn paspoort en al mijn geld liggen nog in dat kluisje in David. Beetje zenuwachtig gebeld met dat hotel maar ook in Panama zijn het eerlijke mensen. Ze hadden het gevonden en nageteld. Klopt wel ongeveer. Morgen maar ophalen, er zit nog wat geld in mijn broekzak. Echte mannen hebben altijd 'wat geld in hun broekzak' toch? In het (aanbevolen) lunchplekje hadden ze alleen nog maar een broodje Pastrami. Als ik daar zin in had gehad was ik wel naar New York gegaan.
Opnieuw beginnen dan maar. Op naar het altijd spannende 'Mi Jardin es Su Jardin'. Dé atractie van Boquete! Dat blijft voor mij 'Mi Jardin es Mi Jardin', liefst driemaal fout gelopen. Ik loop nooit fout. Wel veel gelopen, wat weer een opsteker was. Heb het maar opgegeven, het is hier ook gaan miezeren. Of nee, hier zijn gewoon die wolken ook binnengetrokken. Ga zo maar naar het Happy Hour in de Zanzibar Bar. Altijd leuk op een zondagmiddag. Echter niet op deze. Drie keer aan de deur geweest waarbij het enige levensteken een wild uitziende hond mij niet al te vriendelijk afblafte. Tot ik eindelijk iemand trof die mij vertelde dat hij eerst nog moest schoonmaken, was te ruiken, en pas tegen achten open ging. Dat is voor deze jonge man echt aan de late kant. Toen maar dit verhaal zitten schrijven. Morgen ga ik er weer tegenaan. Wel eerst even dat geld en dat paspoort ophalen.
