Day 15, Kosovo and megalomaniac Skopje
15. Forgotten places and missed cities
Because of Corona I don't have the travel destinations to choose for free. In the coming weeks I will be filling in some blank spots in my travel life. Kosovo en Skopje
Stopped in front of a hotel too late the day before yesterday and then you end up in a room that is not wrong in itself, but that makes you sad. Such a room that you would expect somewhere in the backyard of Uzbekistan or a B hotel on the Dutch coast, but not in beautiful Montenegro. Anyway, so we were already on our way before 6 o'clock to see the sun rise over Kosovo. Oops, a new country for my travel list. The border posts took me back to the seventies, complete with gruff officials and the atmosphere of Tintin in a non-existent country. It was Friday and so a day off here. Then you go with the whole family sitting on a mountainside eating sweet pastries and flying kites. The country has yet to get going, you get that feeling a bit. I ended up in Skopje. Megalomaniac is too weak a word for this capital of North Macedonia. Monstrous buildings with as many pillars as possible and a central square which would not have looked out of place in Kazakhstan. Never seen so many images of so many heroes in one place. If you can stay on a horse and hold a sword you are apparently already a superhero. There was actually a group of statues dedicated to the women. But for the greater glory of producing offspring. The sculptors here get all superrich. In the almost dry river they put a few counterfeit antique seagoing ships out of frustration that the land is not by the sea, I think. But nice beer and good coffee. That’s a fact.
Day 15, Kosovo and megalomaniac Skopje
15. Forgotten places and missed cities
Door Corona heb ik de reisdoelen niet voor het uitzoeken. De komende weken ga ik enkele witte plekken in mijn reisleven invullen. Kosovo en Skopje
Eergisteren te laat voor een hotel gestopt en dan kom je terecht in een kamer waar op zich niets mis mee is maar waar je wel droevig van wordt. Zo’n kamer die je zou verwachten ergens achteraf in Oezbekistan of een B hotel aan de Nederlandse kust maar niet in mooi Montenegro. Maar goed, daardoor wel al voor 6 uur op weg om de zon boven Kosovo op te zien komen. Oeps, zowaar een nieuw land voor mijn reislijstje. De grensposten brachten mij terug in de jaren zeventig compleet met barse ambtenaren en de sfeer van Kuifje in Verweggistan. Het was vrijdag en hier dus een vrije dag. Dan ga je met de hele familie op een berghelling zoete broodjes eten en vliegers oplaten. Het land moet nog op gang komen dat gevoel krijg je een beetje. Ik eindigde in Skopje. Megalomaan is te zwak uitgedrukt voor deze hoofdstad van Noord Macedonië. Monsterlijke gebouwen met zoveel mogelijk pilaren en een centraal plein wat in Kazakstan niet misstaan had. Nog nooit zoveel beelden van zoveel helden bij elkaar gezien. Als je op een paard kunt blijven zitten en een zwaard kunt vasthouden ben je blijkbaar al een superheld. Er was zowaar een beeldengroep gewijd aan de vrouwen. Wel ter meerdere glorie voor het produceren van nageslacht. De beeldhouwers hier lopen helemaal binnen. In de vrijwel droge rivier lagen een paar namaak antieke zeeschepen uit frustratie dat het land niet aan zee ligt, denk ik. Maar lekker bier en goede koffie. Waarvan akte.
