Vannesa
Ik zit weer in een Tibet Café. Ik moet al minstens in 100 verschillende Tibet Café’s gezeten hebben. En ik slaap in het Tibet Hotel. Dat is ook niet voor de eerste keer. Tip van Namu. Haar oom is de eigenaar. Krijg ook een heel mooie kamer. Verder werkt er niets en moet je alles in het donker doen. Maar wat heb je nodig hier. Het is het Shangri-La. Bij daglicht kon ik nog wel een van de reglementen lezen. Het is illegaal om vrouwen of kinderen te verkopen binnen de muren van dit hotel. En ik had net zo’n mooie collectie bij me. Hier in het café zit een klein, geadopteerd, Chineesje met haar westerse moeder. Kan net praten. Bestudeerd de menukaart. “I can not read this. It’s stupid Chinese!”. Dan zegt ze tegen het Tibetaans meisje wat ons bediend. “My favourite colour is yellow. Because I was born yellow. But now I am turned into white”. Dit komt haar op een berisping van haar moeder te staan. Hier voor het raam lijkt het net of je een documentaire over de bergvolkeren van het noorden van Yunnan zit te bekijken. Alles wat er langs loopt is een foto waard. Maar mijn camera blijft in mijn tas. Ik wil alleen kijken en onthouden. Dat doe ik nu al een paar uur. Dan komt er een opvallende verschijning het café binnen. Een lange vrouw met nogal wilde haren. Ze komt voor twee Tibetaanse gidsen die hier al even aan het bier zitten. Ze wil naar Tibet morgen maar denkt dat haar vlucht en permit niet in orde komen. Die heeft ze in Beijing al geregeld en ze zou de papieren hier krijgen. De gidsen hebben die ook niet en daar maakt ze zich nogal zenuwachtig over. Ik bemoei me met het gesprek en zeg dat het altijd zo gaat voor Tibet. Dat ze zich niet druk moet maken want dat morgenochtend alles op het vliegveld dik in orde zal komen. Die keren dat ik naar Tibet ging liep het ook altijd zo. Ze is blij dat te horen en de gidsen zijn ook blij. Die vertrekken en zij komt bij mij zitten. Ze heet Vannesa en komt uit Rome. Dat schept een band. Mijn favoriete stad. We wisselen wat restaurants uit en praten over het Italiaanse eten. Daar moet je een Italiaanse voor ontmoeten om hier in deze uithoek van China een middag over lekker eten te kunnen praten. Ze is een enthousiast kokkin. En ik vind het ook een uiterst aangename bezigheid. Koken. Italiaans en Thai zijn mijn specialiteiten en voor haar Thai en Italiaans. We waren het volkomen eens. Ik nodig haar uit om de avond in mijn hotel te eten. Dat zou een goede naam hebben. Het eten valt tegen en de wijn nog meer. Dat stond verder een aangename avond niet in de weg.
