Umvumvumvu
De beleefdheid hier in het land is soms om verlegen van te worden. Iedereen, ja iedereen die je tegenkomt vraagt hoe het met je gaat en in de hotels zijn ze warm en hartelijk. Onderweg wordt je een paar keer per dag aangehouden door politiecontroles. Natuurlijk om de kas van het land bij te spijkeren of in ieder geval hun eigen salaris terug te verdienen. Bij mij nog niet gelukt overigens. Het gaat dan bijvoorbeeld zo: je draait je raampje open bij het stopteken. “Goodmorning, my name is constable Ngomo, how are you?” ik dan ‘Good, thank you” en hij of zij dan weer “And how are the wife and the kids?” ik weer “Excellent!”, thank you” en dan komt de constable to the point met “Can I see your fire extinguisher? Of een andere potentiële ernstige overtreding. Ze zijn aardig tot het gaatje. En dan staan ze daar de hele dag zonder vervoer in de zon. Ze moeten namelijk zelf ervoor zorgen dat ze op die eenzame plek op een weg komen. Een paar dagen geleden stonden er een paar te liften en heb ik ze meegenomen. Hun stopbord achterin. Toen we op de plek aangekomen waren stelden ze het bord, wat ik mee hielp uitladen, onmiddellijk voor mijn bumper op en na de plichtplegingen moest ik mijn reservewiel laten zien. Echter gisteren had ik wel een ernstige overtreding begaan die mij volgens mijn reisgids zo maar twee jaar gevangenis had op kunnen leveren, had het niet gelezen, nu wel. Ik fotografeerde een brug. En niet zomaar een maar de Birchenough Bridge. De beroemdste brug van het land en een kopie van de Sydney Harbour Bridge van dezelfde ontwerper; Sir Ralph Freeman. Het is van strategisch belang en terwijl ik het geval rustig van alle kanten stond te fotograferen werd ik door twee luid roepende agenten tot staan gebracht. Gelukkig volstond mijn sorrysorry en ik hoefde zelfs de opnames niet te wissen. Het is een fraaie brug.
Wat gebeurt er nog meer op zo’n dag? Veel natuur was het met enorm grote aantallen baobabs van onvoorstelbare afmetingen, bergen en dalen, vergezichten en fraaie oude hotels. Veel dames met fraai borduurde lakens en slopen langs de kant van de weg en een kort bezoek aan een botanische tuin. Niets om over naar huis te schrijven.
Veel van de koloniale namen van dorpen, steden of rivieren zijn na de onafhankelijkheid gewijzigd. Voorheen heette zo'n stad dan bijvoorbeeld Melsetter naar de geboorteplaats van de stichter in het noorden van Schotland en nu Chimanimani. Of er werden eigennamen gebruikt van de koloniale overheersers. En dat waren dan vaak mannen die zelfs hun eigen wetten overtraden maar eeuwenlang geëerd werden in de naam van de stad zoals Salisbury, nu Harare. Het land heette overigens vroeger Rhodesia naar de grootste boef van het land Cecil Rhodes. Vandaag passeerde ik een rivier die nu Umvumvumvu heet, het land is er zeker leuker op geworden.
