Fump Truck, Road Trip USA 17, 22 September
This our home! This land belongs to us! We lived here always! Dat hoor je overal waar je te maken krijgt met de eerste bewoners van dit land. Ik hoorde het de afgelopen twee dagen in vele toespraken en ook in de gesprekken die ik had. De frustratie zit hoog, nog altijd. Ze zijn tweede, nee vierde rangs burgers in hun land. Emotie klinkt door in bijna ieder woord. Ik was bij een Pow Wow, niet een commerciële waar zoveel mogelijk toeristen horen te komen, die zijn vooral in juli en augustus, maar deze is er om te herdenken dat in 1862 zesendertig Dakota people werden geëxecuteerd omdat ze niet van hun land afstand wilden doen. Nu hebben ze een klein park op die plek gekregen wat ze hun heilige grond mogen noemen maar verder hebben ze er geen klap over te vertellen. Ik was in Makato in Minnesota. Overal in de stad zijn herdenking monumenten of wanden voor veteranen, een enorm belangrijke groep in de VS. Maar voor die 36 vermoorde Native Americans kon er een kleine plaketten af in het park die je ook nog moest zoeken. Dit waren Lakota ofwel Dakota Indianen, mooie mensen. En opvallend dat je zoveel verschillende kleuren en uiterlijk ziet bij deze Lakota.
Maar voor al die opmerkingen over het ontbreken van portretten zijn er deze keer voldoende hoop. Op die portretten kom ik laten nog wel op terug.
