A meadow in the mist
Al drie dagen in China en nog geen fatsoenlijke wandeling gemaakt. Het moest er van komen dus de wandeling (trekking volgens de backpackers) naar een bergweide boven het het guesthouse leek mij een goed begin. Ik kreeg een kaartje van het hotel maar vergat naar boven te kijken waar mijn pad zou moeten liggen. Het was een loodrechte wand naar boven maar wonderwel was het pad vrij goed en als je ene voet steeds maar hoger dan de andere neerzette kwam het goed. Zo nu en dan liep ik in dichte begroeiing waar ik kletsnat werd van de al die regen die gisteren gevallen was, dan weer liep ik in de volle zon en droogde alles weer prima op. Al die kleurige gebedsvlaggen vrolijkte de tocht op. Na 400 meter klimmen kwam ik op de bergweide aan. Het leek wel Zwitserland. Gelukkig was er een hut waar een paar herders aan de thee zaten waardoor ik meteen weer terug was in dit Tibetaanse landschap. Er waren mij Yaks beloofd maar ik zag alleen maar prachtige roodbonte en zwartbonte Hollandse koeien. Ze hadden wel bellen om maar dat was dan weer Zwitserland. De thee smaakte prima en de conversatie was onverstaanbaar maar plezant.
Ik ging wat rondlopen over de weide en zag ik een andere herdersjongen die mij wenkte en van alles wilde weten. Hij had een smartphone met een vertaalprogramma dus we kwamen een heel eind. Natuurlijk kwamen de eeuwige vragen aan bod, over de kinderen die ik niet heb, waarom ik alleen reis en hoe oud ik dan wel was. Hij vergeleek het meteen met zijn opa maar die lag al met een been in de kist. Hij moest er zelf om lachen. Maar het meest interessante aan mij waren mijn haren op mijn armen en het ontbreken daarentegen van een baard. Dat ik mijzelf iedere dag scheer ging er niet in bij hem. Hij deed dat éénmaal per maand. Maar die haren op mijn armen, hij kon er niet van afblijven. Ook wreef hij wel tien keer over mijn wang. Hij vond de haren op mijn armen mooi zei hij maar ik geloofde er geen barst van. We zijn weinig meer dan apen in hun ogen.
Daarna kwam de niet te missen vraag over waar ik vandaan kwam en dan is de reactie altijd hetzelfde alleen de namen willen wel eens verschillend zijn. Bij hem waren zijn favorieten Robben en van Persie. En wat was dan mijn favoriete team? Ik besloot een chauvinistisch antwoord te geven en dat was PSV. Hij had er nooit van gehoord. Maar hij zocht het op op zijn phone en vond de website. Hij werd direct enthousiast. Wie was mijn favoriete striker? Ik noemde Memphis Depay maar vergat dat die voor het veelgeld/niet spelen concept was gegaan. De Jong was een goede tweede. Hij begon heel serieus al de spelers van buiten te leren en verzekerde mij dat PSV zijn nieuwe beste team was. Hij had nu alleen aandacht voor zijn telefoon en zijn nieuwe hobby. Ik nam afscheid en hoorde nog lang het opdreunen van al die spelers die ik niet eens allemaal kende.
