Valparaiso
De democratie is dan wel terug hier maar de corruptie bestaat nog. Op weg hier naartoe reed ik Valparaiso uit en kwam er een motoragent naast mij rijden die mij waarschuwde voor het gevaarlijke deel van de stad waarin ik reed. Waarom hij dan niet bij mij bleef rijden begreep ik niet want hij ging er weer als een speer vandoor. Vijftien kilometer buiten de stad, op een grote snelweg, werd ik aan de kant gemaand door een agent met een laserpistool om snelheid te meten in z’n hand. Ik reed 90 dus er was niets aan de hand. Dacht ik. Steeds borden van 120 gezien. Maar natuurlijk, toen ik eenmaal stil stond zag ik meteen het kansloze van de hele operatie in. Ik bleek 115 gereden te hebben en als bewijs liet hij de stand op z”n pistool zien. En je mocht maar 100 zij het opdondertje. Of ik dat was geweest bleek nergens uit maar m”n rijbewijs was ik kwijt. Het heel bekende verhaal van hoe moeilijk het daarna weer terug te krijgen is - het district kantongerecht in een verre plaats en alleen tussen twee en half drie etc.- werd afgedraaid. Je weet dat je genaaid wordt maar nog niet voor hoeveel. Ik had al zes keer aangeboden contant te betalen, met mijn vingers langs een stapeltje van briefjes van 10 (duizend) geritseld maar hij bleef maar lullen. Alles in het Spaans totdat hij opeens mijn ’dictionary’ moest hebben. Ik gaf hem de Lonely Planet en in no time was hij bij de getallen. 40.000 Peso's mijnheer! Ongeveer 85 dollar. Ik gaf hem meteen z’n geld, netjes van onder mijn hand in zijn mouw en het was weer gepiept. Geen bonnetje. Even later zag ik in de achteruitkijkspiegel hoe die motoragent mij ontdekt had. Een grote Avis sticker. Hij moest mij alleen even spreken om zeker te weten dat ik een buitenlander was.
Op de terugweg kwam ik weer langs die plek van het laserpistool. Snelheidslimiet was 120. Ja, anders kon hij bij anderen geen 115 klokken!
