The Azores are landscape.
One of those days when you don't feel a drop of seawater and yet are by the sea all day long. You see it and otherwise you feel it. The real island feeling. The Azores are landscape. They have everything, mountains, volcanoes, waterfalls, clouds, flowers, meadows, and most importantly, lots of tractors. So much so that it also becomes a landscape. Plus you can walk briskly. Then you definitely need sticks. In my case one because in my other hand is my camera. Speeding like young boy over the paths is now really over. Fortunately I am alone, no one sees the shuffling and grabbing on every branch or blade of grass that can offer support. When descending then alone. Up is still fine although I can hear myself panting. It is a beautiful island, this San Miguel. You just take too many pictures.
The Azores are landscape.
Zo’n dag dat je geen druppel zeewater voelt en toch de hele dag aan zee bent. Je ziet hem en anders voel je hem wel. Het echte eiland gevoel. De Azoren zijn landschap. Ze hebben alles, bergen, vulkanen, watervallen, wolken, bloemen, weides, en vooral ook veel tractoren. Zoveel dat dat ook landschap wordt. Plus je kunt er pittig wandelen. Dan heb je gegarandeerd stokken nodig. In mijn geval eentje want in mijn andere hand zit mijn camera. Als een hinde over de paden snellen is nu echt definitief voorbij. Gelukkig ben ik alleen, niemand ziet het schuifelen en het vastgrijpen aan iedere tak of grasspriet die steun kan bieden. Bij het afdalen dan alleen. Omhoog gaat nog prima al hoor ik mijzelf hijgen. Het is een prachtig eiland, dat San Miguel. Alleen je maakt teveel foto’s.
