De liefde bedrijven op de bodem van de krater

Making love on the crater floor

De liefde bedrijven op de bodem van de krater

In alle vroegte, rond half zes dalen we via een smalle weg de kraterwand af. In de verte komt er langzaam een streepje licht op. Prachtige kleuren ontstaan hierdoor in de krater. We rijden naar een bosrijk gebied waar we meteen olifanten, bufaloos en meer, eigenlijk weer teveel om op te noemen, tegenkomen. Na het ontbijt met een keur aan apen als toeschouwers en in de verte wat neushoorns gezien te hebben komen we bij een leeuwenfamilie uit. Pa en ma hebben net voor nakomelingen gezorgd maar die mamma is nog niet tevreden en begint de wat knorrige leeuw steeds maar weer uit te dagen. Rondom deze twee lopen nog diverse leeuwen rond en spelen wat jongen. Uiteindelijk gaat pappaleeuw overstag en begint moeizaam aan zijn volgende daad. De leeuwin heeft er duidelijk meer zin in maar hij maakt er een vluggertje van. Een keukentafel scene eigenlijk. Nu is het vrouwtje wel tevreden en begint wat te kroelen en rond te rollen, daarna valt zij in slaap en wil hij eigenlijk nog wel een keer maar die vlieger gaat niet op. Lang stonden we hier alleen maar de roeptoeter is rond blijkbaar want het wordt dringen met de Landcruisers. Het valt nog niet mee om weg te komen want iedereen wil in het opengevallen gat wat wij achterlaten rijden.

 

We toeren eigenlijk maar wat rond de hele dag zonder echt op zoek te zijn. Dat is heel relaxed. Tijdens de lunch op een plek aan een meer zie ik weer wat voor bestemming Tanzania eigenlijk is. Een heel groot deel van de toeristen zijn hier op huwelijksreis. Je ziet direct dat ze meer aandacht voor elkaar hebben dan voor de beesten en het flikflooien neemt soms ernstige vormen aan. Ik zal wel een oude knorrepot zijn nu maar dat neem ik op de koop toe. Mijn nickname Babu, opa, zit er trouwens goed in bij mijn medepassagiers. Sinds gisterenavond is er een gids bijgekomen, Hamishi, die met mij gaat lopen. Met hem gaan we als we zijn aangekomen op de campsite van Nainokanoka meteen een wandeling maken naar caldera van de Olmoti krater. Onze eerste Masai van deze trip loopt ook mee. Boven aan de krater rim hebben we een lang gesprek over ecologie en de invloed van de Chinezen op Afrika. Vanaf de kraterwand zie ik beneden het dorpje Nainokanoka liggen en zie daar in het midden een rood-blauwe vlek. Wat ik denk dat het is klopt. Het is marktdag en die vlek zijn allemaal Masai die dicht bij elkaar staan. Het blijkt een grote markt die eens in de maand gehouden wordt. Daar wil ik wel naar toe en wel nu. Ze overleggen even en waarschuwen mij niet te fotograferen want daar houden de Masai niet van. Al biedt men nog zoveel geld. Toch wil ik er naartoe.Het is fascinerend. Zoveel prachtige mensen, die allemaal even vriendelijk zijn, moet tientallen handen schudden en overal wordt er een praatje gemaakt. Ik word voorgesteld aan de hoofdman van het dorp en het is een verademing op een markt te lopen waar niet op de eerste plaats souvenirs verkocht worden.

 

Van Hamish hoor ik dat Josef een jaar extra aan zijn leven heeft kunnen plakken door het plezier wat hij de laatste dagen heeft gehad op deze trek. Kan mij er niet alles bij voorstellen maar dat we veel plezier hebben staat vast. Morgen zal ik voor een paar dagen afscheid moeten nemen van hem.