Money For Nothing, Chicks For Free
Election Day november 2006 in de USA. Ik ben in Carson City, of all places. Ja, the Kid is hier geboren of doodgeschoten, dat ben ik even kwijt. Aan mijn academietijd heb ik een verslaving overgehouden voor het fotograferen van neon signs. Vooral in de Verenigde Staten. Kan het nu soms nog niet laten. Ik doe er nooit iets mee, maar dat geldt voor de meeste foto’s. Deze zal geen enkele verzameling halen. Maar tijdens het maken van de foto zwaait de deur open en een moloch roept mij binnen. Want van het fotograferen van een domme saloon krijg je dorst. Op weigeren staat hier in Nevada de doodstraf. Op vrij veel eigenlijk. Het is een echt ‘redneck’ café. Wat een zootje. Ik moet bier drinken. Ik krijg er een. Met zo’n hoeveelheid kan ik thuis mijn auto wassen. Hierna word ik totaal genegeerd. De dame achter de bar heeft een decolleté waar je een duik in kunt nemen. Ik stel me voor dat het ook wel een beetje als een bubbelbad zal aanvoelen daar beneden. Ze heet Susan, zegt ze mij ongevraagd. Een bordje achter de bar herinnert mij er maar weer eens aan dat Elvis gewoon nog leeft. Zes tv-schermen zenden American Football uit. Niemand kijkt. Naast mij zit een vrouw nogal dronken een wat jongere kerel op te hitsen. Hij is bezopen en heeft het hoogste woord. Iedereen mag weten dat hij vandaag een ‘blow job’ heeft gehad. ‘It was gooooood!!!’ Iedereen geeft hem z’n felicitaties, alleen zijn buurvrouw heeft het een en ander aan te merken op de gebruikte techniek. Op haar arm staat Miller Light getatoeëerd. Een soort licht alcoholhoudende kattenpis. Zelf is ze verre van light. Maar die job zou zij beter doen, dat is duidelijk. Ze gaat zo ver dat hij er zelfs een kleur van krijgt. Hij is duidelijk de jongste hier en heeft het meeste gedronken. Als zij van de bar wankelt, zet hij z’n gesprek met mij voort. Hij vraagt of ik al gestemd heb en is zelfs verwonderd dat ik als Nederlander hier niet mag stemmen. ‘But this is a free country?’ Ik zeg hem maar dat hij bij ons ook niet zou mogen stemmen. Gelukkig. Politiek is hij een beetje in de war. Hij stemt duidelijk conservatief. Die Democraten zijn communisten en poessies. Maar hij is voor het vrijgeven van marihuana en het legaliseren van abortus. Die marihuana kan ik nog volgen en die abortus legt hij zelf uit. Zijn vrouw is al zwanger voordat hij het vierletterwoord heeft uitgesproken. Ik zeg dat ik die dingen en Republikeins stemmen niet zo goed kan rijmen met elkaar. Hij schuift nu een kruk op en komt naast mij zitten. Hij heeft gelezen dat ze in Holland een rechtse regering hebben en dat toch de marihuana vrij is en abortus vrij en dat ze zelfs een pil geven aan alle oudjes die ze zat zijn. Zo, daar zal ik toch niet van terug hebben. Ik laat het maar zo, maar zeg nog wel dat onze Bush Balkie heet. Daar moet hij heel hard om lachen en de hele bar zal het weten. Het is blijkbaar heel grappig. Jan-Peter zou trots zijn. Hij zegt dat hij pas weer gaat stemmen als er een ‘guy’ komt die hem ‘Money for nothing and chicks for free’ kan beloven. Volgens mij heeft hij deze kreet van een liedje gejat. Dan fluistert hij dat ik zijn laatste buurvrouw moet versieren, want die geeft ‘very good head’. Die fixatie van de Amerikanen op deze seksuele uitspatting is en blijft typisch. Verderop aan de bar wil er eentje ‘nieuwe tanden’ en zijn drinkmaatje raadt hem een heel goede orthopeed aan. Ik geloof mijn oren niet, maar kijk eens naar zijn gebit. Zo slecht is dat nu ook weer niet, maar dan herhaalt hij het nog een keer. Niemand reageert vreemd. Dan zit de shift van barvrouw Susan erop en komt een nieuwe haar aflossen. Die heet Betty. Susan komt aan de andere kant naast mij zitten, legt haar borsten op de bar en knijpt eens lekker in mijn bovenbeen. Een sein voor mij dat het de hoogste tijd is. Overigens heeft mijn buurman zijn vrouw vanavond 43 keer zwanger gemaakt.