Theth to Shkodra
Everyone in Theth wakes up early. You’re only in paradise once. Though, truth be told, it hasn’t always been this peaceful here. In earlier times, vendettas between villages and families were not uncommon. Every house was built like a fortress. Now, everyone is incredibly friendly, and they seem genuinely happy to have their peace disturbed. With euros, of course. That helps. Theth isn’t just a beautiful place, it’s an experience. Raw. Untouched. And you won’t hear me complain about the nature here. Most of the time you find yourself peering through your camera lens, because everything demands to be captured. The dark clouds from yesterday had cleared, which helped too. Thanks to yesterday’s delay, I didn’t get around to hiking (which is practically mandatory here). My knees were absolutely fine with that. I have to move on, there are still many weeks ahead. On the road back to Shkodra, I noticed the local bears raid the trash bins outside the village at night.
And on that same narrow road, I passed a few unlucky drivers changing their tires.
I did feel a bit sorry for them. Also slightly jealous of their spare tires. Shkodra is mostly known for Rozafa Castle, apparently the most beautiful in the country, which says something in Albania. But still, not much of it is standing, mostly walls.
Which leaves plenty of room for imagination. I spent a few hours doing just that. The views from the ramparts didn’t fall far short of those in Theth. They say there’s a wonderful photography museum here. But I’m saving that for tomorrow morning.
Theth to Shkodra
Vroeg wakker is iedereen in Theth. Je bent maar één keer in het paradijs. Al was het hier niet altijd zo rustig en peaceful. Er werden regelmatige vete’s uitgevochten tussen de dorpen en bewoners. Ieder huis was een vesting. Nu is iedereen hartstikke vriendelijk en lijken blij dat je hun rust komt verstoren. Met euro’s natuurlijk, dat helpt. Theth is niet zomaar een mooie plek, het is een ervaring, rauw, en over de natuur hier zul je mij niet horen klagen. Meestal kijk je door je cameralens want het moet worden vastgelegd. De donkere wolken van gisteren waren weg en dat helpt ook. Door de vertraging van gisteren kwam ik niet tot wandelen (wat hier bijna verplicht is) en daar waren mijn knieën heel tevreden over. Ik moet door want heb nog heel wat weken te gaan. Op de terugweg naar Shkodra zag ik dat de beren hier buiten het dorp in het donker de vuilcontainers plunderen. Ik had op die smalle terugweg wel te doen met die paar mensen die hun band aan het verwisselen waren. Wel beetje jaloers op hun reserveband. Shkodra is vooral bekend om het Rozafa kasteel. Het mooiste van het land en dat wil wat zeggen in Albanië. Maar toch staat er niet veel meer overeind dan muren. Daar kun je zelf natuurlijk van alles bij verzinnen en daar bracht ik een paar uur mee door. De uitzichten van de kantelen deden niet veel onder voor die van Theth. Ze schijnen hier een geweldig fotomuseum te hebben maar dat bewaar ik voor morgenochtend.
