The Hermitage and a Korean Girl
In de vroege ochtend koffie gedronken met een Rus, hij was in Nederland geweest. Antwerpen zei hij. Hij wilde heel graag dat ik naar zijn foto’s keek, het bleek toch Nederland. Ik heb ze rustig mee bekeken. Hij had een lantaarnpaal gefotografeerd, drie windmolens die uit het beeld vielen, een foeilelijke brug en een vogelnestje tegen een kale muur. Hij was super trots. Zo kun je ook naar ons land kijken. Trouwens, Ik heb regelmatig het idee dat ik in China loop, ik denk dat er hier een miljoen Chinezen zijn. Om selfies te maken.
De Russen, die er ook zijn natuurlijk, verkleden zich massaal. Als prins of prinses uit de Tsarentijd, Als cowboy, militair, majorette of paard. Paarden zijn populair of zijn het ezels? Om met hen op de foto te mogen moet je dokken, de toeristen worden uitgekleed. Verder heb ik vandaag 43652 schilderijen bekeken in het prachtige Russische Museum en natuurlijk de Hermitage. Wat zijn er toch veel prachtige dingen gemaakt. In de Hermitage struikel je bijkans over de Rembrandts. Ook Ferdinand Bol is erg aanwezig. Die Tsaar Peter heeft zijn portemonnaie getrokken destijds. Het viel mij op daar tussen de verzameling kunstwerken uit die tijd van over de hele wereld dat de Nederlanders best aardig konden schilderen. Niet zo pompeus, de barok druipt er niet zo af als bij de Zuid Europeanen. Het is down to earth, boers bijna maar wel uit het leven gegrepen.
In het ford van Tsaar Peter bezocht ik de oude gevangenis. Door de Tsaren en de Bolsjewieken gebruikt. Zo te zien maakte het niet veel uit door wie je gemarteld werd. Ik word altijd een sentimentele zak als ik op zo’n plek ben. Die ellende vind ik vreselijk en de doodstraf komt bij mij altijd teveel binnen. Medelijden voel ik dan in iedere vezel. Een watje ben ik.
Doodmoe van het lopen en kijken belandde ik op een terras aan de Nevski Prospect. Een meisje vroeg of ze bij mij mocht zitten, het terras was vol. Ze zag er een beetje triest uit. Kwam uit Korea en had afgesproken met een vriendin, was vandaag aangekomen maar in het hotel was die vriendin er niet. Nu wist ze het niet meer. Ik bood haar iets te drinken aan en het werd warme chocolademelk. Toen ze vroeg of ze met mij mee mocht om te overnachten begonnen de bellen te rinkelen en helemaal toen ze zei dat ik daar dan wel voor moest betalen. Toen luiden de klokken. Toen ik er niet op in ging was ze snel weg. Ik denk haar Koreaanse vriendin zoeken. Vijf minuten later zat er weer een naast mij. Deze kwam uit Kazakstan. Ze was erg mooi maar ik erg moe. Bestelde alleen voor mijzelf een biertje.
