No Mamasa but Sengkang
Senkang, nooit gedacht dat ik hier nog eens terecht zou komen. Gisteren de plannen om naar Mamasa te gaan op het laatste moment omgegooid in verband met het te verwachten weer en de conditie van de weg. Om acht uur in de ochtend reed ik het erf op bij Maria (de lifter die met mij mee zou rijden om uiteindelijk in Makassar terecht te komen) was er blij mee. Ze vond het vooruitzicht van Senkang en daarna de beach van Bira veel aantrekkelijker. Mijn waarschuwingen over ook regen daar werden vrolijk terzijde geschoven. Zij zorgde voor zon, gegarandeerd. Ik ben wel te porren voor zoveel optimisme. De weg naar Senkang was mooi, fantastische rijstvelden direct na Rantepao en een kort bezoek aan een vriendin van Maria onderweg, waar bleek dat Maria dan wel uit Rantepao kwam maar gewoon in Nederland woonde. Haar vriendin ook uit Rantepao was ook met Nederlander getrouwd en hadden een mooi huis tussen de rijstvelden.
We verwachten de zee tijdens de rit maar zagen deze zelden. Toen maar een onmogelijk pad genomen en bij een geweldig stukje modderig strand uitgekomen. Vroeg in de middag bleek Senkang een slaperig stadje met één attractie: een meer! Danau Tempe. Bij Anton een boot geboekt voor de volgende ochtend. Een flauw zonnetje bleef ons vergezellen.
Net In de boot gestapt verdween de zon de volgende ochtend om plaats te maken voor een enorme plensbui. Regencapes waren gelukkig aanwezig. Maar het zat mee want toen we in het drijvende dorpje Batu Batu arriveerden na een uur was het droog en langzaam kwam de zon weer tevoorschijn om niet meer te verdwijnen. Bira was een klein paradijsje. Bara Beach een mooi guesthouse wat over Pantai Bara uitkeek.
