Save Iran's Endangered Noses
Esfehan, de mooiste stad, zegt men vooral hier. Ongetwijfeld veel van waar en wat zeker waar is dat het na Tehran de hoofdstad van de ’Nose Jobs’ is. Ik zag er hier zelfs nog meer. Ik las ergens dat meer dan 200.000 Iraniërs, mannen en vrouwen, per jaar hun neus laten verbouwen. Een dure operatie die wel zes keer een gemiddeld maandsalaris kost. Niet iedereen is er blij mee want er is ook al een beweging met de naam Save Iran’s Endangered Noses. Maar toen ik er over nadacht waarom zoveel jonge vrouwen het doen (het zijn inderdaad meestal vrouwen die hun neus laten upgraden), begreep ik het wel. Ze mogen bijna niets van hun schoonheid, en ze zijn mooi (!), laten zien. Hun chaddor bedekt, of beter hoort te bedekken, het grootste deel van hun hoofd en gezicht en daardoor is er veel aandacht voor de neus. En die willen ze niet groot en krom. Tenslotte willen al die jongeren heel graag een westerse levensstijl adopteren en dan omhelzen ze even vaak Steve Jobs als Nose Jobs.
Nergens in Iran zag ik zoveel mooie vrouwen als hier. En ze willen ook gezien worden. In tegenstelling tot veel andere plaatsen kijken ze je hier aan, lachen naar je en zijn zelfverzekerd. In een koffiehuis, waar ze overigens voornamelijk thee schenken, kwamen ze in vrijheid een waterpijp roken en waren maar wat trots als je ze op de foto wilde zette. Ondanks dat het daar verboden was te fotograferen. Uren heb ik er doorgebracht en veel gesprekken gevoerd en weer tot de conclusie gekomen dat Iran een mensenland is van hoog ontwikkelde, enorm vriendelijke mensen. Waar de Islam weliswaar beleden wordt maar waar vooral de liefde en verdraagzaamheid uitgedragen worden. Een openbaring.
Verder is het een erg mooie stad, met prachtige oude monumenten. Met, voor het eerst, ook veel toeristen. ik kom hier tijd te kort.
