Jan en Anita Bouwman

 

Jan en Anita Bouwman

Jan en Anita Bouwman zijn groot in Mongolië. Groter dan WA van Oranje en Maxima die hier ook geweest zijn. Jan en Anita hebben Mongolië haar trots teruggegeven. Hun nationale dier, het Thaksin-paard, was in de jaren zestig uitgestorven hier in dit land en dankzij die twee grazen er nu weer een dikke driehonderd exemplaren op deze steppen. Mongolië is ook de enige plek op deze aardkloot waar de naam Lelystad met warmte wordt uitgesproken. Daar zijn ze gefokt. Blijkbaar heb ik iets met deze beesten. Er zijn nog 1600 exemplaren in leven en laat ik nu de meeste daarvan gezien hebben. Op de vreemdste plekken ter wereld kom ik altijd wel een keer in de plaatselijke dierentuin terecht en daar word ik steeds weer geconfronteerd met deze dikkoppen. Zelfs de enige andere plek op deze wereld waar ze in het wild rondlopen heb ik bezocht. Dat is in Bhutan waar de laatste wild rondlopenden ook ooit achter hekken zaten, maar waar de koning hoogstpersoonlijk hun vrijlating had gelast. Ze werden naar de bergweiden gebracht om een paar dagen later met z’n allen weer vrolijk in hun dierenpark midden in de stad te zitten. Dat ging zo een paar keer door totdat de koning ze liet zitten waar ze blijkbaar het liefste waren en heeft hij het park gewoon vijf keer zo groot gemaakt. 

Jan en zijn zus waren niet in het park vandaag. Wel heb ik kennisgemaakt met Ovyna. Ze werkt als biologe hier in het Khustain National Park. Wij Nederlanders betalen dit hele spul en daar mogen we trots op zijn. Wisten jullie dat er hier 161 verschillende vogelsoorten rondvliegen (en vooral tegen de grill van onze auto te pletter slaan), dat er 46 soorten ‘mammals’ rondlopen en dat Ovyna ‘not amused’ was toen ik vroeg: ‘Including you?’ En wisten jullie dat er 456 soorten planten voorkomen waaronder meer dan 200 met een medicinale werking? Toen ze deze gerubriceerd wilde gaan opnoemen begon ik terug te verlangen naar de Casablanca Bar en mijn pas verworven Aussie vrienden om fijn samen nog een heel interieur op te zoeken. Ja, sorry, maar ik had toen al de hele video over Lelystad uitgekeken en de tentoonstelling gezien met de geschiedenis van het beest. De wereldkaart bewonderd met de route die de beesten gegaan waren om uiteindelijk hier terecht te komen. Was niet erg moeilijk want het was een grote kaart van de wereld met twee namen daarop: Lelystad en Ulaanbaatar met een rechte lijn daartussen. Vervolgens werd ik rondgeleid in de bibliotheek die speciaal voor research hier opgezet was. Veel meer als het Blijdorp Nieuws, een vergeeld exemplaar van het Brabants Dagblad met een artikel over dit paardenleed en alle uitgaven van de boeken van John Irving in het Nederlands was er niet te vinden. Jan was blijkbaar een liefhebber. Maar, uiteindelijk ben ik ook nog op avontuur geweest en heb de paarden van dichtbij mogen aanschouwen.