Hairdressers, Bakers and Butchers
In iedere plaats van enige betekenis hier in Kashgaria wordt wekelijks een bazaar gehouden. Dat is voor het grootste gedeelte nog het ding van de oorspronkelijke bevolkingsgroepen. De Oeigoeren, de Tajik, Kazak, Kirkiz, Usbeken, Manchu, Tartaren in totaal 47 etnische groepen. Iedereen is aanwezig en het is vooral een sociaal gebeuren. De schapen, geiten, runderen, kamelen, jaks en paarden lopen al dan niet vastgebonden door elkaar heen. Rondom het terrein wordt geslacht, worden vuren opgestookt, ovens aangewakkerd en worden straks maaltijden klaargemaakt. Al het handelen en het zoeken naar koopjes is een mooi excuus om een dag volop te eten en te kletsen met vrienden en vreemden. Je ziet er wel Cinezen lopen maar het is toch vooral eigen volk eerst. In de steden zie je ook een strikte scheiding tussen Chinezen en de rest van het volk. Soms loopt de grens zelfs midden in een straat en is de ene kant Chinees en de andere Oeigoers. Op marktdag zitten de wegen naar die plaats mudvol. Het is één grote stroom van afgeladen autobussen, rijtuigjes, fietsers, ezelkarren, motoren, motorbusjes, platte karren met paarden, fietstaxi’s, kamelen, schapen, muildieren met enorme bundels stof of zakken graan en veel volk te voet die van alles meesjouwen. Rond de markt staan honderden ezelkarren geparkeerd en iedere nering heeft op de markt zijn eigen deel. Boerenkarren met houten wielen staan in rijen rechtop achter elkaar. Het ruikt naar knoflook en ezelstrond. Het grootst is meestal de veemarkt. En daaromheen staan ook de meeste eettentjes. Alles wordt vers bereid en zelfs hier geslacht. Noodles en brood worden ter plekke klaargemaakt. Prachtig te zien dat het beroep wat mensen uitoefenen ook uitstraalt op hun gedrag en mentaliteit. De slagers en de bakkers bijvoorbeeld zijn heel open, meteen bereidt om te poseren en altijd in voor een grap. Ze kunnen met hun handel ook weinig sjoemelen. Iedereen ziet hier wat ze erin stoppen en hoe ze het maken. Aan het andere eind van het spectrum heb je de tapijthandelaren. Ander volk. Norser, en als je ze aankijkt je paaien met mooie verhalen over hun voorraad kleedjes. Ze vragen meteen geld voor een foto of willen helemaal niet, en je wordt welhaast gedwongen om met een tapijt thuis te komen. Een synthetisch gedrocht natuurlijk. Doet mij denken aan een bezoek aan Istanboel, jaren geleden, waar wij een mooi tapijt op het oog hadden wat we echt wilden hebben en aan het einde van de onderhandeling met een ander, veel minder, tapijt buiten stonden waar we natuurlijk veel te veel voor betaald hadden. Nog steeds vraag ik mij af waarom we niet dat andere, veel mooiere, hebben kunnen kopen. Sommige verkopers zitten onverstoord een boek te lezen waarin ze helemaal opgaan en helemaal niet gestoord worden door het pandemonium om hen heen laat staan door potentiële klanten. Ik zag een man met een grote bank, daarop een tafel en daarop weer drie stoelen gebonden die hij onbekommerd boven op zijn hoofd had staan en toen hij zijn handel neergezet had begon hij zijn waar luidkeels aan te prijzen zonder even een pauze te houden. Op de markten hier spelen de kappers ook een belangrijke rol. Het is tijd voor een scheerbeurt of de koppen worden kaalgeschoren. Er is een groot gebied gereserveerd waar tientallen kappers klaar staan met hun stoel voor de klant en die stoelen zijn eigenlijk allemaal doorlopend bezet. Met grote messen worden hoofden vaardig van alle haar, en wat er zoal meer op zo’n hoofd vertoeft, ontdaan. Daarna wordt de schedel helemaal glimmend geboend en een stevige massage van gezicht, nek en schouder vormt de afsluiting. Na afloop wordt het nieuwe hoofd onmiddellijk bedekt met een grote zwarte bontmuts. En laten ze een flink stuk schapenvlees afsnijden wat dan op de barbecue gaat. Bij toeval kwam ik op een bazaar terecht waar ze nog niet waren blootgesteld aan buitenlands bezoek en snorrende en klikkende camera’s. Je bent dan wel meteen de grootste attractie van de marktdag.
Terug in de stad heel wat minder aandacht alhoewel ik ook hier de enige toerist schijn te zijn dezer dagen. Zomers moet het hier krioelen van de tourgroepen en rugzakken. Ook in de stad valt het op hoeveel kapperszaken er zijn. Naast tandheelkundige klinieken ver in de meerderheid qua beroepsgroep. Voor de jeugd zijn de kapperszaken de Chinese uitvoering van een hangplek. Daar schalt popmuziek uit buiten de deur staande speakers en zitten ze binnen en buiten bij elkaar te frunniken aan kapsels en kleding. Iedere haarstijl heeft zijn favoriete muziek en de subcultuurtjes zijn direct te herkennen. In mijn eigen jeugd was een bezoek aan de kapper zowat het ergste wat je kon overkomen. Kappers waren enge mannetjes. Barbaren in plaats van barbier. Mijn bezoek aan dit deel van China zit er weer bijna op. Snel terug naar hier. Nu lekker weer terug naar mijn hotel. Op een kaartje naast mijn bed staan de massagemogelijkheden in de spa van het hotel. Ik kan onder andere kiezen uit ˜Chinese massage with painfull sticks of low back pressure and cut-off veins maar ik ga denk ik for massage with Thai sauce. Best wel gemist hier in China die Thai sauce.
