Dushanbe, city of light

 

Dushanbe, city of light

Tajikistan is een ex-Sovjetrepubliek dus de halve dag formulieren invullen voor permits, permits en more permits. Op stempels zijn ze gek. Maar ik heb hier Saidmamad en die regelt veel. Morgen ga ik met zijn Landcruiser de bergen in. Maar eerst werd ik nog onder lichte dwang tot leraar Engels gebombardeerd. Haar uitspraak was goed alleen de vertaling liet te wensen over. Mijn Tadjik is trouwens ook waardeloos. De grootste vlaggenmast ving nog steeds weinig wind en dat het ding niet meer de grootste blijkt te zijn daar steken ze hun kop voor in het zand. Het oude presidentieels paleis was een no go area. Op 100 meter afstand van de poort werd je met harde hand verwijderd. Zoonlief van de man die hier alles te zeggen heeft woont er nu. Monstrueus is het gebouw en vrijwel de hele stad. Nog nooit zoveel standbeelden van potentaten gezien. Vaak wanstaltig, soms grotesk, zelden mooi. In de avond gaan de lichtjes aan, de fonteinen spuiten en de Tadzjieken aan de wandel. In de bosjes wordt gebeden.