Three days in Talisco
Als reiziger moet je goed luisteren, luisteren naar het landschap, naar het weer, naar de mensen. Niet zozeer wat ze zeggen maar hoe ze klinken. Je hoeft ze niet te verstaan maar probeer ze wel te begrijpen. Drie dagen in Talisco in de Alentejo, niet eens een dorp, meer een plek. Geen geluid, alleen het ritselen van de wind. Paula kookte in het café en opende de flesjes Sagres bier, tafels vol, met mannen die het geduldig dronken, zwijgend of luisterend. Ik hoopte dat ze gingen zingen, dat is de gewoonte, tien flesjes is echter nog niet genoeg en mijn ogen vielen dicht. Boven op de berg stond een enorm huis, veel kamers met deuren die 20 centimeter dik waren, voor het geluid. Het was gebouwd voor muzikanten die geen last van elkaar zouden hebben maar de enige muziek die er klonk waren de belletjes van de schapen. Een woonvergunning ontbrak. Een soort Portugees probleem. Een vriendin had de sleutel. Comfort en luxe waar de mensen hier geen weet van hadden, behalve Paula, die poetste hier ook.
Drie dagen schapen, een herder, kurkeiken en rode paden, rode paden en kurkeiken. En in de avond schalen vol varkensvlees met bier, van Paula. Vegetariër ben je maar ergens anders. Wat is er nog te wensen?
