Terborg-Bocholt
Vanochtend zette ik mij schrap voor een dag regen en wind. Maar eerst wilde Frans (van gisteren) mij de trots van de Achterhoek, het Kunstencentrum Dru laten zien. En wat reuze handig was, Frans heeft een auto. Die eerste kilometers gleden voorbij. Wat ook wel nodig was want ik had mij voor de etappe van vandaag teveel kilometers voorgenomen. Daar ging ik mij op stukbijten. Maar eerst de Dru, een oude ijzerfabriek, wereldberoemd ook buiten de Achterhoek. Wie heeft er vroeger geen DRU pan gehad? Industrieel erfgoed dat aan de cultuur geschonken is. Omdat Frans zijn rem niet zo snel kon vinden stond ik plots al in Duitsland en was de wandel te overzien vandaag. Jammer van Huize Hardenberg maar dat was toch gesloten. Nu was er kasteel Anholt, vroeger Nederlands bezit maar nu de woning van de familie Salm-Salm.
Niet iedereen die ronddoolt, is verdwaald zegt men weleens maar dat leek er vandaag wel een beetje op. Ik had het boekje met het pad maar dat ik wist waar ik was? Nee dat kon ik niet zeggen. Ik kon ook niet omkijken want daar kwam de wind vandaan en ik was bang dat mijn tanden uit mijn bek zouden waaien. Het was wel een extra zetje die wind. Ik woei via een lang pad aan de Bocholter Aa naar Bocholt. Vroeger een mooi middeleeuws stadje, maar ja, die Tweede Wereldoorlog. Ze hebben aan deze kant van de grens niet veel overeind laten staan die geallieerden. Maar het oude raadhuis hebben ze weer keurig opgebouwd. Waarvoor hulde.
