's-Hertogenbosch-Uden
On May 27th I decided to take a long walk through the Netherlands or even further. Unfortunately my walk was limited to just one day due to circumstances. Today I will continue and the plan is to walk all the way to North-East Groningen Province. Maybe this time it will work. But I started in the northeast of my beloved Brabant. I walked to my hometown Uden. A nice trip, although I passed a lot of mega-stables, knew that Corona had hit hard here, that the Q fever started somewhere here, that not every stable had animals locked up, but that pills or worse were being produced. The simple, innocent Brabant of my youth no longer exists. I started early in the morning in the Bossche Broek, one of the most beautiful parts of the Netherlands, where that innocence can still be felt. But before you know it, the Provinciehuis will arise for you, where the arts are denounced and the rightwing political FVD co-manages. You climb over fences, cross some roads and you walk through the fields. Intensively processed fields. You pass a castle, then endless forests follow and suddenly there are the ‘Bedafse Bergen’. Sandhills of some 25 meter high. As a child I ran up and rolled off it countless times through the loose sand. We had the largest conceivable sandbox to play in. The play ‘catch and release’ had endless possibilities here. And I dreamed about the ice age because these sand drifts were created at that time the master had told. Now I read on a sign that are plain nonsense. It simply happened in the Middle Ages, because farmers made hedgerows against which the sand accumulated. Farmers teased the heather. Heather and manure were used for arable farming in the fertile stream valley of the Leijgraaf. The sand was released by the cutting. Blown up sand threatened the fertile soils. That is why oak walls were built. A lot less romantic than the Ice Age. The fact that I walked through unique grounds just before Uden (became nostalgic when I saw the church towers appear) could no longer fascinate me. That was all a few months ago.
Tomorrow I will walk from Uden to Gennep, through the country of my forefathers.
's-Hertogenbosch-Uden
Op 27 mei besloot ik een lange wandeling te gaan maken door Nederland of zelfs verder. Helaas werd mijn tocht door omstandigheden beperkt tot slechts één dag. Vandaag ga ik verder met deze tocht en het plan is naar Noord-Oost Groningen te lopen. Misschien lukt het deze keer wel. Maar ik begon in het noordoosten van mijn geliefde Brabant. Ik liep naar mijn geboorteplaats Uden. Een mooie tocht al kwam ik langs enorm veel mega-stallen, wist dat Corona hier hard toegeslagen had, dat de Q-koorts hier ergens begon, dat er niet in iedere stal dieren opgesloten zaten maar dat er pillen of erger geproduceerd werden. Het simpele, onschuldige Brabant van mijn jeugd bestaat niet meer. Ik begon in de vroege ochtend in het Bossche Broek, een van de fraaiste stukjes Nederland, waar die onschuld nog gevoeld kan worden. Maar voor je het weet rijst het Provinciehuis voor je op, waar de kunsten verkettert worden en het FVD meebestuurt. Je klimt over hekjes, steekt wat wegen over en je wandelt door de velden. Intensief bewerkte velden. Je passeert een kasteel , dan volgen er eindeloze bossen en plotseling zijn daar de Bedafse Bergen. Als kind ben ik hier ontelbare malen op gerend en eraf gerold door het mulle zand. Wij hadden de groots denkbare zandbak om in te spelen. Vang en verlos had hier eindeloze mogelijkheden. En ik droomde over de ijstijd omdat deze zandverstuivingen toen ontstaan waren had de meester verteld. Klinklare onzin lees ik nu hier. Gewoon in de middeleeuwen omdat boeren houtwallen maakten waar het zand zich tegen ophoogde. Boeren plagden de heide. Heide en mest werden gebruikt voor de akkerbouw in het vruchtbare beekdal van de Leijgraaf. Door het afplaggen kwam het zand vrij. Opwaaiend zand vormde een bedreiging voor de vruchtbare gronden. Daarom werden eikenwallen aangelegd. Een stuk minder romantisch dan de ijstijd. Dat ik vlak voor Uden (werd nostalgisch toen ik de kerktorens zag verschijnen) door de unieke wijstgronden liep kon mij toen niet meer boeien. Dat was allemaal een paar maanden geleden.
Morgen loop ik van Uden naar Gennep, door het land van mijn voorvaderen.
