Push, press and squeeze
Daria Daulat, het zomerpaleis van Tipu van Srirangapatna. Gebouwd van teak en palissander, met een indrukwekkend weelderige inrichting die elke millimeter van het interieur bedekt. Daar begon ik de dag mee. Daarna in het stadje maakte ik de fout om in een hindoe tempel achteraan in een rij aan te sluiten. Vrijwel direct was ik ingesloten in een menigte die in een smalle gang het wereldrecord langzaam schuifelen verbeterde. En ook het Indiaas record dringen. De gang was lang, benauwd en ik maakte vrienden. Ik probeerde er voor het heilige beeld nog uit de rij te komen maar werd er vanzelf langs geduwd. NO PHOTOGRAPY natuurlijk. Daarna snel terug naar Mysore om bij te komen. Later weer naar de op een na meest bezochte plek in India (na de Taj Mahal), het paleis van Mysore. Uit zelfbescherming bleef ik buiten vandaag en werd groepsfotograaf. Iedereen wil met het paleis op de foto en gaan er eens goed voor staan.
Wat mij de laatste jaren hier in India opvalt is de opkomst van het dragen van lange, zwarte verhullende kleding en veel nikabs door moslimvrouwen. De simpele hoofddoek is vrijwel verdwenen en zie je alleen nog voor de hindoes. Grappig is dan wel dat als je een foto mag maken van zo’n vrouwen de niqaab naar beneden gaat en ze met hun gezicht op de foto willen. Ach, alles veranderd, door de opkomst van het digitale fotoprinten zijn die prachtige geschilderde filmposters ook helemaal verdwenen. Dat erfgoed was toch een van de hoogtepunten van het oude India.
