High up in El Bolson
Omhoog met de wetenschap dat je ook weer omlaag moet. Zand met kiezels en vrij steil. Een combinatie die inmiddels voor lichte zenuwen zorgt. Vroeger, ja vroeger, rende ik zowat naar beneden, nu zie ik er uit als een drieënzeventig-jarige met zwakke knieën. En toch trap ik er iedere keer weer in. Ik wil omhoog, en ben ik er eindelijk zie ik een bordje dat je nog hoger kan. Gek ben ik en ja ook nog eens drieënzeventig. Nu ik dit schrijf, met een kop koffie in een blokhut in het woud, voel ik mijn knieën niet. Valt allemaal mee dus. Nooit meer doen beloof ik mijzelf maar op deze leeftijd is onthouden een bron van zorg. Oh ja, het was echt heel mooi daarboven. En waar die man in lotushouding zat op die rots heb ik ook nog even gezien. Gewoon op mijn achterste want die lotushouding…
