Pyin Oo Lwin
Eerst naar de vroege ochtendmarkt van Hsipaw, die van alle verse waar. Om zes uur op pad, stikdonker nog. Er zijn veel bergvolken om hun groente aan de man te brengen. Lisu, Palaung, Shan en Kachin lopen hier met zware manden, twee aan iedere zijde van hun schouder. Het ziet er elegant uit maar moet enorm zwaar zijn. Er zijn ook heel veel SRV bromfietsen helemaal afgeladen met koopwaar. Allemaal al klein verpakt in plastic zakjes. Je ziet nauwelijks nog een bromfiets. Alleen kleine stukjes wiel steken eronder uit. Stuur is weg, alles is bedekt. Aan één stuur telde ik alleen al 68 zakken groente en fruit en wat al niet meer. Het ziet eruit als een onmogelijke opgave met zo'n geval te rijden maar ze tuffen er geroutineerd mee weg. Mij laten ze luid lachend achter omdat ik zo vol ongeloof sta te kijken. Myanmar is een bromfietseconomie dat is wel duidelijk. Meer nog dan Vietnam of Laos. De stalletjes op de markt worden meestal met een enkele kaars verlicht maar iedereen is zo'n beetje los als het licht geworden is.
Dan weer naar mijn guesthouse voor mijn laatste ontbijt, het afscheid van bekenden en op weg naar Pyin Oo Lwin. Heb een hele taxi afgehuurd vandaag want wil stoppen op enkele plaatsen en dat kan niet met een 'share'taxi. Mijn chauffeur wil exact weten waar hij moet stoppen en ik geef mijn verlanglijstje en zeg erbij dat een beetje flexibiliteit wel eens wat op zou kunnen leveren. Hij gelooft er niet veel van. Mijn eerste stop is Kyaukme en daar is het marktdag. We toeren wat rond, ik doe de markt en dan zoeven we weer verder. Vandaag ga ik een bezoek brengen aan het Chaing Ga Naing Kaung klooster. Een tip van onze bijenkoning Steve uit Alaska. De chauffeur zegt te weten waar het is maar als we in de buurt komen weet hij niets. Maar na veel zoeken en vragen staan we er plotseling voor de deur. Volgens Steve is het de meest interessante en een van de mooiste kloosters van Birma die hij ooit gezien had. Er komen helemaal nooit toeristen vertelde hij er nog bij. Ik weet nu waarom. Ik denk dat Steve een bijensteek teveel heeft opgelopen want het geval stelde weinig voor en had sfeer nog interessante kenmerken. De monnik die ik van hem moest zoeken was er niet en ik begreep dat hij was gaan hemelen. Een andere monnik zag zijn kans schoon en vertelde een erg spannend verhaal. Jammer genoeg ontbrak de ondertiteling. En hiervoor heb ik het Wetwun Zaigone klooster laten schieten wat wel mooi en vooral fotogeniek zou moeten zijn.
Hierna heb ik nog wel de 'Boeddha viel van de truck pagode' bezocht. In 1992 was een enorm Boeddhabeeld van wit marmer (daar houden de Chinezen van) onderweg naar China. In een bocht van de weg, even voorbij Pyin Oo Lwin, viel de kolos van de vrachtwagen. Zeventien ton woog Zijne Heiligheid. Maar wat ze ook probeerden Boeddha bleef waar hij was. Toen kregen ze door dat de Boeddha liever bleef waar hij was en helemaal niet uit Myanmar weg wilde. Ze besloten een kolossale tempel te bouwen waar hij nu, omgeven door veel goud en neon, staat te stralen. Het is inmiddels een van de belangrijkste tempels van de staat geworden.
