The Transfagarasan Road
Today I started that particular road. The thing is called Transfagarasan and it is considered the most beautiful road in Romania. The spectacular hairpin bends, the panoramas of the Fagaras Mountains and the beautiful sights along it make Transfagarasan something special they say. It immediately started spectacularly and I passed the umpteenth original Dracula castle. But when I read that it was 1472 steps to the top, a light went on. I had already climbed it somewhere in 2014. I looked up and sure enough there was the one and only, original Dracula Castle. Also appeared to be closed. A breeze. Then two friends sat on a wall. I wanted to film that, opened my window to start but one of the two was already almost next to me. Messing around with his big head through the window and among the things in the front seat for a snack. Ksssttt, however, was enough and I left again. Ah, that road was beautiful and spectacular, but the most beautiful? The castle church in Biertan was just as beautiful and I took two Dutch people there who no longer had a bus and ended in Sighisoara. An Anton Pieck (A Dutch designer of pancake houses) town. Or was that too much honour.
The Transfagarasan Road
Vandaag begon ik met die weg. Het ding heet Transfagarasan Road en wordt beschouwd als de mooiste weg in Roemenië. De spectaculaire haarspeldbochten, de panorama's van het Fagaras-gebergte en de prachtige bezienswaardigheden erlangs maken Transfagarasan iets speciaals zeggen ze. Het begon direct spectaculair en ik kwam langs het zoveelste originele Dracula kasteel. Maar toen ik las dat het 1472 traptreden was naar boven ging er een lichtje branden. Die had ik ergens in 2014 al beklommen. Ik keek naar boven en ja hoor daar lag het enige echte, originele Dracula slot. Bleek ook nog gesloten. Een makkie. Daarna zaten er twee vrienden op een muurtje. Dat wilde ik wel filmen, draaide mijn raampje open om te beginnen maar een van de twee zat al bijna naast mij. Met zijn grote kop door het raam en tussen de spullen op de voorbank rommelen voor iet te snacken. Ksssttt was echter genoeg en ben maar weer vertrokken. Ach die weg was mooi en spectaculair maar de mooiste? De slotkerk in Biertan was zeker zo mooi en daar nam ik twee Nederlanders die geen bus meer hadden mee en eindigde in Sighisoara. Een Anton Pieck stadje. Of was dat teveel eer.
