Essaouira, Hip or Hippy?
Straks als ik echt oud ben ga ik nog eens uitzoeken waarom er zoveel moeder/dochter setjes in Essaouira rondlopen. Het is een epidemie, zag zelfs een grootmoeder/moeder/dochter/kleindochter zitten. Iets met oude hippie, nieuwe hippie misschien? Of, ‘hier was ik ooit eens even gelukkig?’ Een andere epidemie zijn de mannen uit het westen, meestal oude mannen, die willen laten zien “ik woon hier en ben een halve arabier” dus draai ik een shawl over mijn hoofd. Geleerd van de Touaregs of zo. En vooral spottend kijken in beide betekenissen van het woord. Het haar liefst in een staartje. Verder is het een heerlijk stadje met meer poezen dan mensen, ook meer herenkappers dan mannen, meer winkeltjes dan huizen en meer restaurants dan monden. Opmerkelijk voor Marokko wordt je totaal niet door verkopende neringdoenden aangesproken of lastig gevallen. Verfrissend! Al wordt er zo nu en dan wel ‘hash?’ in je oor gefluisterd. Er hangt een beetje een ‘alles kan, alles mag’ sfeertje met uitzondering van fotograferen. Er wordt nog net niet ingegrepen als je je camera op de blauwe lucht richt. Wat dat betreft had ik mijn camera beter thuis kunnen laten al zou ik mijn collectie poezen portretten hier wel kunnen aanvullen want die gooien al hun charmes in de strijd voor een schattig plaatje. Maar ik doe geen poezen.
