Rain, Rain, Rain
Voor vandaag had ik een heldenepos voor ogen maar ik zal mij inhouden. We liepen van de Tegernsee naar de Schliersee maar we hadden er net zo goed in kunnen lopen. Natter hadden we niet kunnen worden. Kortom het regende. Maar we lieten ons niet weerhouden. Het kan ook zijn dat we voor elkaar niet onder wilden doen en tegen beter weten in toch maar weer die wandelschoenen aantrokken. Die waren gelukkig waterdicht. Het water wat er bovenin inliep kon er niet meer uit. Het pad veranderde langzaam in een stroompje, werd een beekje en het was fijn dat we toen boven waren. Maar daar was de volgende teleurstelling. De biertuin Neureuth had Montag Feiertag. Nu hadden we van het regenwater en ons transpiratievocht best een lekkere, wat zoute, thee kunnen maken maar niemand van ons heeft meer de kennis van het vuur maken in de vrije natuur. Het was nog een uurtje lopen naar de Gindelalm. Daar waren ze de stieren en koeien al aan het inladen. De ark van Nowé lag waarschijnlijk al klaar in de Schliersee. Maar gelukkig was één van de drie berghutten wel op maandag open en daarbinnen was het warm, druk en luidruchtig. Een groep Rheinlanders zaten aan de Snapsch en het bier. Wij hielden het bij eieren met spek. Er werd gezongen en wij kenden alle liederen met een andere tekst.
Vanaf de berghut ging het alleen maar naar beneden en we werden stiller en stiller. Een koude rug en blaren zijn ook geen fine gespreksonderwerpen. Al hadden we het wel kunnen hebben over de in de brochure beloofde vele dieren die we op het pad tegen zouden komen. Ja, het zijn er best veel maar wel allemaal eekhoorntjes. Al zagen we vandaag ook een paar vuursalamanders, ook wel gevlekte landsalamander of goudsalamander ( Salamandra salamandra). Een prachtig beest wat zeldzaam is. De tropisch aandoende vuursalamander is zonder twijfel het meest tot de verbeelding sprekende amfibie van onze streken, maar tevens het meest bedreigde. Dieze laatste zin komt recht uit Wikipedia. Maar wij werden er blij van. We aten bij Restaurant & Biergarten Ratskeller Schliersee, dat ging niet zonder slag of stoot maar toen we een kleine oorlog uitgevochten hadden en ook weer vrede gesloten hadden bleek het voer uitstekend en Herr Ober ook best Gemütlich. De weeraps geven allemaal voor morgen iets anders aan, we gaan gewoon door. Oh ja, en Arthur kocht voor Mieke een hoedje. Daar waren we een flinke tijd mee doende, het prachtexemplaar werd met de hand gemaakt. Bleek het ding niet waterbestendig.
