Gramado

Gramado

Maar goed, autorijden en fluiten. Ik kan wel goed autorijden. Heb voor de laatste 24 uur hier in Porto Alegre een auto gehuurd en in mijn hotel gevraagd waar ik naar toe zou moeten gaan. Nu weet ik dat je dat nooit aan bewoners van zo'n plek moet vragen want die geven altijd de verkeerde adviezen maar ik had zo snel niet een alternatief en zo maar gaan rijden heb ik de laatste weken al genoeg gedaan. Ik moest absoluut naar Gramado. Het mooiste wat de staat te bieden had. Slechts een uurtje rijden en midden in de natuur. Op weg dan maar, ik geef mij over. Novo Hamburgo kon ik door stom toeval, een wegomleiding, nog net links laten liggen maar daarna heb ik het allemaal maar op mij af laten komen. Paraguay, Uruguay en nu Brazilië hebben voor mij blijkbaar alleen maar het grote Germaanse 'geniessen' te bieden. Na Hamburgo moest ik wel door het Novo Hartz heen om in Gramado te komen. En daarna begon het pas echt. Restauranto Hermann, Hotel Wunderhaus, kennel voor Duitse Herders met de naam, dit kan geen toeval zijn, Blondi, Haus Bernd en zo ging het maar door. Grote billboards met prachtige Gästhofe in een stijl die je zelfs bij onze Oosterburen nog nauwelijks ziet. En toen moest ik nog in Gramado arriveren. Drie uur rijden was het ook nog. Het had niet Duits geklonken maar dat was slechts schijn. Bij het binnenrijden reed ik bijna de gevel aan gort van het wanstaltig grote en luxe warenhuis J. Krätzmann. Ik moest namelijk nodig. Bij de Herren zag het er piccobello sauber uit.


Heb uiteindelijk een hotel zonder Duitsklinkende naam gevonden. Pousada Bella Terra. Op de folder stond wel "Einem Hotel oder zu Hause" maar dat is volgens mij geen Richtig Deutsch! Wat ik in het stadje te zien kreeg tart werkelijk alle verbeelding. Vooral in dit land wat bij ons toch vooral bekend is van de favela's. Je hebt hier halfoverdekte straten waarvan de straatverlichting bestaat uit enorme kroonluchters. Nu al, het is tenslotte al september, versierd met kerstballen. Er staan op vele plaatsen, gewoon op straat, wit lederen banken waar bij ons een hufterproef stalen geval het nog geen twee weken ongeschonden uithoudt. Bij alle terrassen van de restaurants hangen over de stoelen dikke warme schapenvellen. Twee stuks, een voor op je stoel en de ander op je benen. Het kan hier koud worden. Apart ligt er dan nog een mooie plaid bij die je eerst op je knie kunt leggen. Zo'n bontgeval komt van een beest natuurlijk, getver. Je biertje schenken ze je uit alsof het een Chateau Petrus is uit 1971 en daarna wordt het keurig en met stijl teruggezet in de grote champagnekoeler vol met ijs. Het schijnt hier ook de hoofdstad van de Hortensia's te zijn. Nur alles Blau staat er op grote borden. En ik zal het maar niet over de winkels hier hebben. De PC Hoofdstraat kan wel inpakken als ze dat door krijgen. Het is een soort Düsseldorf maar dan helemaal over de top. Ik blijf maar aan die favela's van Rio en Sao Paulo denken.