Nino and Maria in the San Augustin church
Manilla, 10 januari 1992
Manilla. Het had maar weinig gescheeld of het had het predikaat Caracas of zelfs Colombo gekregen. We raken verwend en na Bangkok is het ook moeilijk concurreren. Vandaag eerst wat hotels bekeken maar tijdens deze uiterst interessante bezigheid kwamen we tot de conclusie dat één dag Manilla wel eens genoeg kon wezen. Uiteindelijk zijn we maar in een Pizza Hut gaan zitten. Ook al zo’n spannende bezigheid maar dat kon ik mij wel herinneren uit 1970. Lekker is in ieder geval anders. Van deze hut via het Rizlapark naar het Manilla Hotel. Ik merk dat ik deze hotels begin te ontgroeien, klinkt natuurlijk als het toppunt van snobisme maar het is niet anders. De Champagne Room was overigens wel een heel mooi restaurant. Snel gemaakt dat we wegkwamen. Intramuraal was volgens de gidsen het meest boeiende deel van Manilla. Toen we daar liepen kwam het Caracas gevoel opzetten. Gelukkig trouwden Nino en Maria in de San Augustin kerk. Dat was een erg vertederende bruidsmis met bloedmooie kitsch in een mooie oude kerk.
